Paano Nga Ba Ang Mag-Move On?

May mga pagkakataon na tumitigil ang ating mundo. Madalas dahil may nawala sa ating buhay. Pagpanaw ng minamahal, nasirang pagsasama, paglisan sa trabaho. Biglaang paglaho ng mga bagay na importante sa buhay ng isang tao. At dahil may nagbago, hindi natin alam kung paano magpapatuloy nang may kulang, at kusa na lang itong tumitigil.

Nakipag-inuman ako kagabi na puro babae ang kasama. Lahat sila'y may baong payo para sa kaibigang diniborsyo ng asawa at ngayo'y nalamang may anak na sa bago nitong pamilya:
- Try to forgive and forget. 
- Hold on to your faith, which will help you through this difficult time.
- You can move on, but you have to push yourself.
- Believe that tomorrow will be better.
- Things will get better. Iikot din ang iyong kapalaran.

Alam kong tuloy ang takbo ng buhay, at kailangang nating bumangon at sumabay. Pero tinanong ko rin ang aking sarili, paano nga ba ako dati nagsimula uli?

Noon una'y gusto ko ring burahin ang bakas ng nakaraan. Lumuhod ako at pilit itong pinunasan ng isang basahan. Ngunit di matanggal ang madilim na nakaraang nakakabit sa akin. Sinubukan kong tumakbo at magtago, pero andiyan pa rin ang aninong nakasunod sa akin.

Sinubukan ko rin itong isulat, nang ito'y aking matuldukan. Pero humaba lang nang humaba ang aking mga liham, dala ng pag-agos ng mga damdaming matagal nang pinipigilan. Kaya't ako'y kumapit sa aking pananampalataya, nang di tuluyang maanod. Pero naitanong ko rin sa aking sarili, ano nga ba ang masasalat ng aking mga palad sa pananalig na pilit kinakapitan?

At tulad nga ng sinabi nila, kailangan daw itulak ang sarili. Pero kung iisipin mo, gamit ang sariling mga braso at kamay, maari mo nga ba talagang maitulak ang iyong sarili? Humarap ako sa salamin at itinulak ang aking aninag. Pero ibinalik lang nito ang pagdiin ng aking mga bisig at mga palad.

Sinubukan kong tanawin ang bukas na may kaunting pag-asa. Pero mahirap gawin yun sa kalendaryo, kung matagal mo nang di alam kung anong araw na ngayon. Di bale, umiikot daw ang gulong ng kapalaran, kaya siguradong aangat din ako sa aking kinalalagyan. Pero gaano ba katotoo na bilog nga ang hugis nito?

Tahimik lang ako. Sa totoo lang, hindi ako magaling magpayo. Andiyan lang ako, makikinig, makikiramay, sasabayan kang uminom, sisiguruhing makakauwi ka ng bahay. Nagsalin ako ng alak sa baso ng aking kaibigan. Hindi ko maalala kung paano, pero tulad ko, alam kong darating ang araw na malalampasan rin niya ito. Ngayon, kailangan lang niya ng kaunting alak at mga karamay para sa sakit na nararamdaman.

photo credit : dongdrama.com