Titig Ng Chinito

Nahila akong mag-shopping at kumain sa HK. At dahil long weekend, ang daming nagkalat na mga kababayan nating dumayo ng HK na para lang itong kasinlayo ng Divisoria.

Masarap maglalalakad dahil ang sarap ng weather. Medyo malamig na pero malakas pa rin ang sikat ng araw. Para hindi naman ako nahuhuli sa porma ng mga chinito at di ako ipagtabuyan habang tumitingin sa LV, Hermes, Tod's, at Prada ng mga bagay na bibilhin ko mamaya sa Ladies' Market, isinuot ko ang aking pinaka high-end branded na get up from Surplus. OA nga minsan sa porma ang ibang tao sa HK. May mga aleng naka pekpek shorts pero naka-boots na halos hanggang singit. Di ba sobrang OA? Di ba sobrang alembong? Di ba?!!! Wait lang, "Excuse me, miss. Where did you get those awesome boots?"

Siyempre tingin-tingin ng mga bagay na mas mura o di mo mahahanap sa Manila. Patok lagi ang H&M sa akin dahil meron siyang mga stylish na damit na di kamahalan. And siyempre dinumog rin siya ng iba pa nating mga kababayan. Ilang minuto pa lang akong umiikot, ang dami nang nakikipagtitigan na mga gwapong Chinito at Pinoy. Sinabihan ko ang aking mga kasama na magkaniya-kaniya na kami sa loob para mas makapili ako ng lalake damit.

So dampot, tingin, tiklop naman ako habang umiikot sa mga hilera ng damit. Napansin ko na may isang Chinito na lagi kong nakakasabay sa pag-iikot. Madalas din na either magkatabi kami o nasa magkabilang side ng hilera ng damit. At siyempre, lagi kaming nagkakatitigan. I swear, pag iisa ang nahugot namin parehong damit, pwede na kaming gawan ng TV commercial.

Bago pa man din kami makaporma, dumating ang ibang mga tao na tingin ko'y mga kapatid at tatay niya. Narinig kong nagtatagalog ang kanilang angkan, at ako'y natuwa. Kababayan pala. Mas maige, dahil baka mas may future.

Dumating na rin ang isa sa aking mga kasama. Kailangan na raw naming makipagkita sa iba pang katropa. Sumakay na kami ng escalator. Pasimple kong sinulyapan ang kinatatayunan ni Chinito at nahuli ko siyang nakatingala at sinusundan ako ng tingin habang kausap ang isang kamag-anak. Gusto kong tumalon sa kaniyang matipunong mga bisig, pero ang pangit namang first impression nun sa aking future in-laws di ba?

Naglakad na kami palabas papunta sa aming mga kasama, pero kahit na hindi naman talaga ako malandi at kaladkaring tao, hindi ko talaga matiis na hindi makilala si Chinoy. Di ba't sobrang meant to be dahil sa HK pa kami pinagtagpo ng tadhana? Nagkunwari akong may nakalimutang bilhin at nagmamadaling bumalik ng H&M. Habang tumatakbo papasok ng entrance at pababa ng escalator, nabuo sa aking isipan ang mga dapat kong sabihin. Nilibot ko ang mga hilera ng damit pati na ang fitting room, ngunit huli na.

Mabigat ang aking mga hakbang pabalik sa aking mga kasama. "O asan na yung binalikan mong damit?" tanong ng aking kaibigan. Malungkot ko siyang sinagot, "Too late, 'pre. Wala na siya..."

photo credit: trendymen.ru, foxywalk - flickr.com