Miguel

Hindi ko ugaling mag-delete ng contacts sa cellphone. Tamad talaga akong mag-update ng address book, kahit paso na ang ibang number. Kaya naman laking gulat ko nang makakuha ako ng text sa kaniya. College pa kasi nang kami'y huling nagkita.

"Miguel is now using Viber..." Ah ok, automatic notification lang pala.

First day of school nang kami'y nagkakilala. Isang unlikely friendship dahil napakatotoy niya, lumaking sheltered samantalang lahat ata ng bisyo't katarantaduhan ay nagawa ko na. Mula noon ay di na kami nagkahiwalay. Araw-araw magkasama, buong gabing magkausap.

Unti-unting lumaki ang aming barkada, pero si Jen ang naging pinakamalapit sa aming dalawa. Dahil sa mga naging problema ko sa bahay, sila ang kinilala kong tunay na pamilya. May mga gago nga lang na nagtatanong kung threesome daw ba ang aming setup.

Senior year nang ang dalawa'y nagsabing sila na. Nag-uumapaw ang aking saya para sa kanila. Walang nagbago sa amin, ngunit kusa akong lumayo. Kumalas upang magbigay space sa bago nilang pagsasama. Lagi na akong may excuse sa tuwing ako'y kinukumbida.

Ilang araw bago ang graduation nang sila ay mag-away. Umamin sa akin si Miguel, nangaliwa raw siya. Di ko mapigilan ang aking galit. Walang tigil ko siyang pinagmumura, at malamang ay nabugbog ko kung di ako napigilan ng iba. Natigil na lang ako sa tanong ng isa naming kabarkada.

"Bakit ka ba galit na galit? Cool ka lang pare dahil hindi naman ikaw ang niloko. Alam kong malapit ka kay Jen, pero nakakalimutan mo atang si Miguel ang best friend mo."

Tama nga ang aming kaibigan. Bakit ganun na lang ang aking galit? Hindi ba dapat ay nanatili akong objective at pareho silang inintindi at inalagaan? Hindi na kami nagkita matapos ang graduation. Saka ko na lang naintindihan ang nangyari, at naamin ito sa aking sarili.

Totoong hindi nga ako ang niloko. Ako lang ang umasa.

photo from here